Wouter Rosegaar waren dolblij dat ze er stonden. Hun strijd was niet alleen met de woestijn en de elementen, maar vooral ook met de auto waarin ze reden. Met gevoel voor understatement noemde Van Loon de Dakar 2014 ‘een zwaar ritje’.

Een aaneenschakeling van technische ellende weerhield Van Loon en Rosegaar van een klassering in de top 10. Die had er best ingezeten, gezien de prestaties op de dagen dat de auto het bleef doen. Drie keer reed Van Loon in de top 10, met een elfde, twaalfde en een dertiende plaats zat hij er dichtbij. “We hebben ook best heel mooie en goede dagen gehad. Aan het rijden lag het niet”, zei Van Loon bij het podium. “Aan het navigeren ook niet. We hebben niet één dag gehad waarop we tegen elkaar zeiden: ‘Tjongejonge, wat ging het slecht’. Fysiek hebben we ook niet geleden. Alleen de auto wel. Die is versleten. Daar hebben we elke dag zo veel aan moeten doen.”

Al op dag 2 ging het mis met een multiriem. Die zou in de tweede week ook een doorslaggevende rol spelen: in etappe 9 drie keer, in etappe 10 twee keer. Op dag 11 was het niet de multiriem maar de wielen. Een harde aanvaring met een kei veroorzaakte enorme schade. De remleiding voor lekte, achter lekte de remklauw. Het achterwiel bleek geïmplodeerd, waardoor het er niet af te krijgen was. Dat was het enige moment waarop Van Loon dacht dat het klaar was. Toch besloot hij met de moed der wanhoop een laatste poging te wagen: “Ik heb het achterwiel vastgedraaid zodat het er niet af zou lopen maar nog wel kon bewegen. De remklauw was toch al kapot, dus die heb ik opgeofferd in de hoop dat die het wiel weer zou openduwen. Dat werkte nog ook, dus toen kon ik de laatste wielen er onder zetten.” Een lekke band in de slotfase van de etappe kostte nog eens tweeëneenhalf uur. Alle reservewielen waren immers al opgebruikt.

Hoewel er sportief niets meer te halen was, gingen Van Loon en Rosegaar toch door. De finish halen zou een overwinning op zich zijn en het gevoel waarmee ze op het podium stonden, bevestigde dat. Met de 27ste plaats in het klassement is Van Loon bovendien toch de beste Nederlander.

In de slotetappe reed Van Loon deels ingehouden (de motor werd te snel warm), deels opgehouden (een Mini die dwars over het pad lag) naar de 17de tijd. “Die proef lag ons goed, maar we hebben een kwartier stilgestaan bij die Mini die dwars over het pad lag en daarvan kregen we maar vier minuten terug. Het slaat nergens op, maar het maakt me ook eigenlijk niks meer uit: we staan hier en dat is het belangrijkste. Feesten gaan we. Dat hebben we wel verdiend.”

	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13
etappe	10	62	10	12	7	22	11	13	57	32	49	44*	17
klassement	10	52	39	27	17	17	16	15	23	24	27	27	27

*22e, maar 1u45 penalty, onduidelijk waarvoor